Langzaam verdrink ik in gedachten.
Het maakt me bang.
Zoveel slapeloze nachten,
het duurt me allemaal te lang.
Ik verlies mezelf in het leven,
weet niet meer wie ik ben,
het is alsof ik mezelf niet meer ken.
Ik sta op het punt het op te geven…
Wat doe je eraan?
Laat ik me gaan, of bijt ik even door?
Ik voel nog alleen mezelf.
Zo hoeft het niet meer hoor..
Mijn droom was slechts een droom.
Een pijn die nu in mijn hart steekt.
De eenzaamheid komt en breekt,
alle dorre takken van mijn boom.
Ik wou dat iemand het eens wist.
Dat er een engeltje me kwam helpen,
mijn bloedend hartje te stelpen..
Een hartje dat je mist..