open je ogen
Straten, verzonken in poelen van verlangen.
Vloeibaar karmozijn rode gedachten in straten van ondoorgaanbare wegen.
Puurheid stralende, intens, in korte stoten, blijvend in memoire gegriefd.
Blanke tafels, zijde wit, maagdelijk schoon, blikken; muren platleggend, neerhalend.
Schalmen van het stromende bloed.
zoet, zuur, zout of bitter,
je blijft toch in mijn ogen altijd een klitter.
;-)
Duncan
Over dit gedicht
| Auteur: Duncan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||