Dit gedicht vond ik terug.. nu bijna precies een jaar geleden geschreven.. voor mijn toenmalige ex vriend... nu, een jaar verder en nog niet zo lang uit, met een andere vriend :) klopt dit ook weer voor deze jongen..
Een bewijs.. dat hoe hopeloos het soms ook lijkt.. er altijd betere tijden zullen komen.. liefde voor een ander.
Voor Ronald en Reinier :) mijn lieverds :*
Ik loop langzaam langs de plekken
Waar we eens samen waren
Langs de vele herinneringen
Die ik maar niet kan vergeten
En ik mis je
Je hebt een indruk achtergelaten
Die ik, wat ik ook doe
Maar niet kwijt lijk te kunnen raken
Je hebt me laten zien
Laten voelen
Hoe het is om gelukkig te zijn
Niet dat ik nou verdrietig ben
Of me ongelukkig voel
Maar nou ik weet dat het anders kan
Is het niet meer genoeg gewoon te leven
Blijf ik terugdenken, terugverlangen
Naar die tijd met jou
Ik heb al geschreven
En ik heb al gepraat
En van allebei nog een beetje meer
Maar dit keer lijkt het niet te helpen
Ik krijg je niet uit mijn hoofd
En mijn gedachten..
Ik sta op.. en vraag me af waar jij zou zijn
Ik ga slapen.. en zeg jou welterusten
En dan.. soms als ik je zie
En je recht in de ogen kijk
Denk ik een blik van herkenning te zien
Dan vraag ik me af
Of je weet hoe ik over je denk
Of je weet hoe ik me voel
En soms, op zulke momenten
Kijk je me aan.
En besef ik meteen,
Dat zelfs als je het inderdaad weet
Dat je het niet WIL weten
Dat het je niks kan schelen
Nooit meer.