( vijf jaar toen ik op dansles ging
en de lerares die sloeg.
ze schopte, ze schreeuwde, ze liet haar gaan
....tot ze werd ontslaan )
ik zie jou nu staan
vijf jaar met je tasje
je wilt ook op dansles gaan
daar denk je al een tijdje aan
maar je lijkt nog zo klein
zo hulpeloos zo zwak
en je vraagt aan mij
'blijf je er de eerste les even bij'
op vijf jaar werd veel voor mij verknoeid
en dat wil ik niet voor jou
op vijf jaar begon voor mij de hel
bij jou niet, hoop ik wel
ik zal er niet altijd kunnen zijn
want ik ben je mama niet
maar één ding weet ik zeker
In jou leventje laat ik je passie niet leiden tot verdriet
Angel_14: | Zondag, januari 05, 2003 20:31 |
hey, mooi gedicht! *anneleen* |
|
Zasan: | Dinsdag, december 31, 2002 13:53 |
Erg emotioneel gedicht, dancie. Erg pakkend ook. Ik zou je dochter op dansles turen, ja. De kans dat ze hetzelfde meemaakt is erg klein. Maar ik brgrijp hoe moeilijk het voor je ligt en ik vind het prachtig dat je die gevoelens zo mooi op papier kan zetten. |
|
Auteur: dancie | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 31 december 2002 | ||
Thema's: |