Kil
Mijn hart verkilt,
alweer een koele slag
in m'n met tranen
verlopen gezicht.
Sterk wezen nu,
straal kalmte en rust uit,
waardigheid en trots.
Toon geen vedriet,
toon geen pijn,
laat je emoties niet zomaar gaan,
in 't licht van de huilende maan.
alweer een koele slag
in m'n met tranen
verlopen gezicht.
Sterk wezen nu,
straal kalmte en rust uit,
waardigheid en trots.
Toon geen vedriet,
toon geen pijn,
laat je emoties niet zomaar gaan,
in 't licht van de huilende maan.
Reacties op dit gedicht
| annouck: | Zondag, december 29, 2002 12:51 |
| Prachtig gedicht Karen! Je schijnbaar sterk houden,maar kapot gaan vanbinnen... Héél herkenbaar.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Karen Verhaegen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2002 | ||
| Thema's: | ||