een vagebond streelt bergen rond
een vagebond
streelt bergen rond
werp duister in ravijnen
de vingers van zijn handen
slijten door de jaren heen
de tanden van de kammen
zijn mantel wappert over
heuvels en in de dalen vertellen
vlammen in het vuur verhalen
zijn armen zwaaien en
draaien in een wereld wijd
hij is het die de lucht bevrijdt
en blaast met wangen vol
de wolken weer het hoofd
op hol tot een orkaan ontstaat
en hij zich in de stilte van
het oog omgeven door een
regenboog hervindt als wind
hij heerst en onderwerpt
de natuur met vlagen die
in zijn druppels leven dragen
wil melker
27/12/2002
Steven Vermeulen: | Zondag, december 29, 2002 13:11 |
prettig je weer ontmoet te hebben voor de tweede keer (ook al heerkende je me niet meer) en weerom zo prachtig geschreven gedicht. |
|
Vermeulen Rudy: | Vrijdag, december 27, 2002 23:46 |
zeer mooi...erotisch getinde...avontuur... groeten rudy. |
|
tim balthazar: | Vrijdag, december 27, 2002 22:25 |
weeral een juweeltje hoe doe je het toch? alweer dringen je woorden tot diep in mijn hart alweer ben ik ontroerd door die sierlijke krullen op je blad(hier pc-scherm) alweer wou ik dat ik het ook kon groetjes Tim |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 27 december 2002 | ||
Thema's: |