Ver van mij, te ver van mij
verschuil jij je in een hoek.
Mijn blikken, gevestigd op jouw handen,
vinden de tederste strelingen uit.
Intuïtie van een nabije toekomst ?
Denkbeelden over een ver verleden ?
Onthulling van mijn verlangens ?
Jouw handen zijn het mysterie.
Ze behouden het geheim van
wat je me zou kunnen geven,
warmte, gelukzaligheid.
Ze kunnen tot rust brengen en verstoren
naar eigen goeddunken.
Ze schijnen me ongeduldig, bewegend
en intensief levend te zijn,
bijna rusteloos.
De weg die me naar jou leid
is bezaaid van beweeglijkheid.
De vogels zijn meer levendig,
de lucht is lichter.
Het tempo van mijn hart
verdubbelt zijn ritme,
overtreft in hevigheid zichzelf.
Zie deze dwaas,
zie deze arme bezetene,
uitvindend duizend lusten
die hem verdrukken en benauwen.
Helemaal verzadigd van de herrinneringen
aan jouw liefkozingen.
Auteur: marc fierens | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 december 2002 | ||
Thema's: |