Geketend in een vochtige kerker
nietszeggend hoopje zielige mens
Ontnomen van al je kracht
Beroofd van je waardigheid
Verlaten door je naasten
Verscheurd door nodeloze twist
Smachtend naar de laatste dag
Eenzame opsluiting als verdict,
geen mens die je oprechte tranen zag
Verdoken van het zonlicht liet
men je ijskoud in de steek
Het hoofd gebogen in stille aanvaarding,
berustend in je wankele lot
Smachtend naar de laatste dag
Beschimpt en verminkt betreed je
met opgeheven hoofd de langste weg
Protserige blikken overstijgen je
mentale pijn, je podium staat klaar
Verenigde menigte vol onbegrip
waarom je flirt met de gewisse
dood door de nimmer falende guillotine
Klaar voor je laatste reis, met een
zichtbaar opgeluchte geest
Smachtend naar de laatste dag,
...achter de laatste dag