Elke nacht
Ik schrik wakker,
heb het benauwd,
daar was ‘ie weer,
die droom....
Die droom die ik elke nacht heb.
En elke nacht,
beleef ik het opnieuw;
die gebeurtenis....
Die ene gebeurtenis,
die mijn leven
voorgoed veranderd heeft.
Ik voel me hulpeloos,
net als toen;
weer is er niemand
die me kan helpen.
Sindsdien ben ik bang,
bang voor iedereen
die te dichtbij komt
en voor elke jongen
die te snel verder wil.
En ik kan er niks aan doen.
Ik wil me ertegen verzetten,
maar het lukt me niet,
het vertrouwen is weg....
Ik weet niet
hoelang het zal duren,
voordat ik dit vertrouwen
terug heb.
En daarom ben ik bang.
Bang dat je me niet begrijpt,
als ik vertel
wat er toen gebeurt is.
De jongens van toen
zijn weg
en ik ben alleen.
Alleen met het gevoel
wat ik elke keer krijg
en niemand zal begrijpen.
Daarom blijf ik stil
en probeer zachtjes
verder te slapen.