Ze noemen het een terugslag
Maar wat komt die onverwacht
Ik was bezig met nog wel te leven
Dat ik het geen kans heb gegeven
Om het verder te laten helen
Het gemis me leven in te delen
Het is weer bijna dezelfde klap
Ben weer bij de eerste stap
Papa, ik zal je opnieuw moeten laten gaan
Dat kan met of zonder traan
Ach, veel verschil is er niet
Het doet me, hoe dan ook, veel verdiet
Maar ik weet wel van de tijd die ze ons ontnamen
Die halen weer in, wij samenPapa, ik mis je , vorige maand was het 3 jaar geledendat je me je laatste woorden zei. Wou dat je er nu nog was, krijg in januari 'n nieuw huisje met Jeanes. Volgende week me nieuwe baan. En H. en mama zijn net zo close samen, als jij en ik dat waren. Ik wou dat je was. Hou zielsveel van je.
Iejoor: | Zondag, december 08, 2002 21:13 |
Lieve Cyrilla, Droevig dit... allereerst heb je gelukkig heel mooie herinneringen aan je vader. Laten die enigzins wat leegte vullen. Daarbij leeft hij in je hart verder, al had je hem liever ook letterlijk bij je willen hebben... Helaas gebeuren die dingen wel eens in het leven, vaak, als je het totaal niet verdiend... Toch wil ik je feliciteren met je huis, en je baan...en daarbij veel sterkte wensen, samen sta je sterk... laat de mensen om je heen je goed steunen, a |
|
Marieke: | Zondag, december 08, 2002 14:46 |
Sterkte, meisje! Liefs Marieke | |
Nessaja: | Zondag, december 08, 2002 08:40 |
moed niet opgeven! en trouwens... ik geloof dat je papa u nog steeds kan horen! en nu op dit moment wel naar jou aan't kijken zal zijn. | |
Auteur: Cyrilla | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 08 december 2002 | ||
Thema's: |