Mijn lieve nichtje, daar lig je met je schattige gezichtje
Met je o zo zachte haar
En met glimmende pretoogjes van heb ik hier tot jouw daar
Zelfs als je hartstikke boos kijkt
Is er altijd iemand die voor je bezwijkt
Is het niet je nichtje dan is het wel je tante
Ze leggen alles wel even aan de kante’
Ze kunnen zelfs ruzie maken
Over wie jouw naar je bed mag dragen
Wat dat betreft sta ik aan de buitenkant
Jouw de fles geven is voor een anders hand
Zelfs tot jouw vasthouden kom ik niet
Voor ik ja kan zeggen is het al geschiedt.
Ik kom niet verder dan je kleine handjes aan te raken
En tekeningen van je gezicht te maken.
Toch vind ik dit alles niet zo frustrerend erg
Ik kan er mee leven ook al gaat het door m’n merg
Dan denk ik maar
Misschien over een paar jaar
Als je wat ouder bent
Ben ik het die je verwend
Ben ik het die je vermaakt
Dan is er weer een ander kind
Waar die tante zich druk over maakt
Het enige wat ik hoop
Is dat je nog steeds zo speciaal bent
Als ik straks met je loop
Langs de vijver in de wijk