Toen mijn leven begon
Blij, ontstuimig en jong
Gezond, sterk en mooi
Viel alles in de plooi
Nu in de herfst van m'n leven,
krijg ik een bericht dat mij doet beven.
Me kwetst, tot in het diepst van m'n ziel,
een mare, die als een donderslag op me viel.
Gedaan met genieten en verwerven,
want morgen ga ik sterven.
Niemand kan mij hieruit helpen,
mijn verdriet en angst zijn niet te stelpen.
Maar toen gebeurde er iets raars,
vrienden brandden voor mij een kaars.
Die warmte, bracht mij tot inkeer,
stelde mij zowaar in het verweer.
Vrienden die ik nooit had vermoed,
zorgden voor kracht en nieuwe moed.
Ik voel me nu als herboren,
blij dat ik de strijd niet heb verloren.
Ondanks het droevige gemis,
besef ik hoe mooi het leven nog is
Niemand zal ooit weten hoeveel pijn het doet,
maar vrienden maken veel goed....
Landa