Bang
Ik ben bang voor alles om me heen.
Ik heb het gevoel dat iedereen om me heen vervaagd en daarna verdwijnt.
Het is een gevoel,
Een gevoel wat me achtervolgd,
Een gevoel dat onbeschrijfelijk is.
Het is beangstigend als je steeds minder mensen om je heen ziet staan.
Het is zo vaag dat het raar klinkt als ik er over wil praten,
Maar telkens als ik voor ’t laatst een geliefde zie,
Ziet diegene er niet zo uit zoals die was.
Het is eng om te zien hoe iedereen verdwijnt als je niets kunt doen.
Je voelt je machteloos.
Je ziet het gebeuren,
Maar kan niets doen.
Je staat daar, verstijfd, koud en zonder gevoel in je lichaam.
Bang voor het feit weer een geliefde kwijt te raken.
En dan wordt je wakker en bent nog steeds bang.
Bang dat je dromen werkelijkheid worden.
Bang dat je iedereen kwijt raakt en er weer opnieuw alleen voor staat.
Allen, zonder vrienden, tegenover de rest van de wereld.
Wachtend op de dag dat de droom komt waarin jij sterft,
Want zonder iemand kan je niet verder leven.
En dan, als het jou wens is komt het niet.
Je geeft je over aan de dood, maar het pakt je niet.
Nee, het laat je liggen om verder te lijden,
Verder te leven zonder geliefden
Just Me