Tranen twinkelen in mijn ogen
Vals verdriet heeft ze opgedroogd
Mijn lichaam bevriest, alles lijkt nu zo wreed
Gevoelens graven een baan door mijn hoofd
Naar mijn hart en zo naar buiten
Samen met de zon zak ik mee de avond in
Samen met de zon ontwaak ik weer in de ochtend
Ongewild of niet, ik moet er steeds weer staan
De ene dag met wat meer schijn dan de andere
En ook de wind drijft me overal met zich mee
En de kou bevriest me keer op keer binnenin
Maar m’n hart blijft branden
Alleen die tranen blijven onaangetast
Wat er ook komt wat er ook gebeurt
Ik kan geen emotie meer tonen
Alles is vast, alles is diep weg