HET HARIGT OP DE POTEN
het harigt op de poten
handen wurgen zwart
ogen gillen wit en angst
vervloeit langs muren die
de stilte zat zijn en elkaar
spinnen ragen rood
het harigt op de poten
ze hoeken voor hun leven
rennen voor de dood
ze trekken draden treurmuziek
in webben vaag verdriet
want als de prooi gevangen is
eindigt abrupt een levenslied
ze wroeten in mijn geest
vernachten daar gevangen
zonder licht ben ik een beest
ga ik de muur met bloed behangen
wil melker
29/11/2002
Reacties op dit gedicht
| margot: | Donderdag, november 28, 2002 21:00 |
| spinsels......... buite gewoon mooi liefs,margot |
|
| Steven Vermeulen: | Donderdag, november 28, 2002 18:17 |
| 'k was net als Sheen nieuwsgierig door de titel. en wat je ook schrijft, het maakt niets uit, als de bedoeling maar duidelijk is... |
|
| Sheena: | Donderdag, november 28, 2002 12:18 |
| las de titel, zag HARIGT en moest gewoon gaan lezen, is dat niet de kracht van een goeie schrijver ? nieuwsgierig maken en yup tis je gelukt ! het woord zal nooit meer uit mijn hoofd verdwijnen ! ;-) Sheen |
|
| Albrecht Paul: | Donderdag, november 28, 2002 12:10 |
| Ietwat weerbarstige titel. Tussen al dat kreatieve woordgebruik staan deze twee regels er maar gewoontjes bij: want als de prooi gevangen is eindigt abrupt een levenslied Werk dat uit in de stijl van wat voorafgaat, of laat anders het hele couplet 3 weg. 'ga ik' mag je op de laatste regel weglaten, eerder dit: die muren met bloed wil behangen Graag gelezen! |
|
| koelemij,harold: | Donderdag, november 28, 2002 08:41 |
| Master Wil, Goodmorning je bent weer lekker op dreef weer een mooi nieuw woord het harigt , is dat een uitgeklede haring greetz The cool (::) |
|
| koelemij,harold: | Donderdag, november 28, 2002 08:40 |
| Master Wil, Goodmorning je bent weer lekker op dreef weer een mooi nieuw woord het harigt , is dat een uitgeklede haring greetz The cool (::) |
|
| jackyXXX: | Donderdag, november 28, 2002 08:16 |
| Gevangen...in een web...je kan er niet meer uit, en denkt bij jezelf...wanneer neem ik een besluit. Het licht van de zon is even verdwenen, nog moe bij het opstaan...met pijn in je benen. Als muziek vervaagd...niet meer klinkt in je oren, en die spin achterlaat... alleen haar sporen. Haar prooi gevangen... is iets wat mij benauwd. omdat ik zoveel van het leven houd. jackyXXX |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2002 | ||
| Thema's: | ||