Langzaam zink ik weg
in een zee van tranen
hij staat naast mij,
kijkt de andere kant op
Ik kan niet,
wil niet
schreeuwen om zijn aandacht
Maar hij kijkt toch
en ik zweef omhoog
van geluk
en dan
als ik bijna droog ben
duwt hij me onder
en kijkt toe
hoe ik verdrink
langzaam zonder spartellen
...
Had hij maar niet gekeken