Hoofdpijn overmeestert de
gedachte van goedheid.
Slechtheid en geweld
winnen tegen de realiteit.
Buikpijn levert een strijd
tegen het laatste restje hoop
dat verborgen schuilt in enkele
kriebel-vlinders.
Een verstropte
neus zorgt
voor een
spraakgebrek.
Ontgoocheling en verraad
scheuren je hart in 1000 stukken
en liggen zich een kriek te lachen
op je lever.
Je benen en armen willen niet meer
werken.
Ze zijn moe en zorgen voor een
waanzinnig , eenzaam gevoel.
Je snakt naar nieuwe
liefde en
probeert zelf opnieuw te beminnen en
te vertrouwen.
Als laatste wordt
het je teveel en
kwijn je weg van
beschaamte.