Zo naakt als een herfstblad zo is mijn ziel
blank zuiver als de november regens
maagdelijk wit is de sneeuw die spoedig valt
rood is het witte tapijt het is mijn bloed
dat stroomt langs de kern van mijn bestaan
helder is de kille koude nacht die spoedig
is gevallen, naakt als een herfstblad sta ik
daar in een verlaten kamer, turend uit het raam
aanschouwend de wonderen der natuur de muren
vlekkeloos wit de lucht gevuld met kristallen
sneeuwvlokjes dwarrelend neder op de grond
de sneeuw rood besmeurd, er is een droevig ongeluk
gebeurd, mijn hart vloog uit het raam en ligt nu bloedend
in de sneeuw, en sta daar maar verloren en alleen in mijn
stilzwijgende kamer te kijken naar verloren ziel die buiten
in de kou langzaam vervaagt tot een schim in de nacht
passybloem: | Vrijdag, december 20, 2002 19:48 |
zo...hoe waar.. had voor mij gemaakt kunnen zijn.. stopt dat bloeden..?? ooit... liefs van passy |
|
moonshine21: | Maandag, november 18, 2002 12:46 |
eddy hij is schitterend!! long time no see eddy? alles goed? mooi liefs xxkim |
|
Fury: | Donderdag, november 14, 2002 16:32 |
Prachtige tekst, ...goed verwoord, de onmacht van gekwetst te worden tot in het diepste van je wezen. groetjes. |
|
Auteur: eddy daemen | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 14 november 2002 | ||
Thema's: |