In de frisse maandagmorgen
Staan in ontwakend weiland
Voorzien van lange strepen schaduw
Schapen rustig te ontwaken
Overgoten in zonnig herfstochtend licht
Een groep majestueuze vogels
Trok als een troep van ganzen
Aan mijn autoraam voorbij
Rijdend naar mijn werk
Reed ik de ganzen achterna
Kijkend naar de vogels
Voelde ik ineens van binnen
Mijn vertrouwd kompas
Ik dacht ik ben het kwijt
Zoals zoveel verloren was
Maar met de ganzen voor mij uit
Wist ik plotseling weer
Hoe ik door moet gaan
Voel nu een diep vertrouwen
Over wat was en komen gaat
De naald wijst naar het noorden
Heb als altijd weer mijn eigen koers bepaald
Emoties horen bij het leven
Ik geef ze beter plaats
En kijk en keek de vogels achterna
Mijn eigen diep verlangen
Over wie ik ben
Wat bij mij hoort
Met mijn kompas hervonden
Ga ik nu aan boord
Vaar af naar ginder einder
En koers op diep vertrouwen
Dat ik eindelijk weer op mijzelf kan bouwen