Het is donker...midden in de nacht..
overal is het stil, schaduwen dansen zacht.
Soms is er het witte licht van de maan.
De schaduwen worden werkelijkheid,
de figuren kun je soms zien staan.
Te midden van alle stilte..hoor je zachte krakende voetstappen.
De voetstappen worden luider..
de persoon slaakt een kreet wanneer hij dreigt weg te zakken.
Hij loopt nu al uren door het donkere woud..
ziet geen uitweg meer en krijgt het langzaamaan benauwd.
Overal waar hij kijkt, lijkt alles hetzelfde, tot ineens..
Vlak voor waar hij staat.. komen de dwaalichtjes te voorschijn
Het donker word vagelijk licht.. en als hij kijkt,
schrikt hij op , want voor hem uit,
is er alleen een diep...donker, wild golvend water..
hij schreeuwt: is er dan niemand die mij helpen wil???
Dan dansen de dwaalichtjes van hem af..
ze beschijnen het woud en hij staat paf..
Ze wijzen hem de weg naar huis..
Nog maar heel even...
Toen hij dacht dat alles hopeloos was..
kwamen de dwaalichtjes hem te hulp..
Zij brachten hem thuis....hoe wanhopig alles ook scheen..
Zij vonden een uitweg...en brachten hem erheen..
Hij was veilig..