Er blinkt iets en dat zijn jou ogen,
Net zoals de sterren in de hemel
Toen ze bewogen.
Ik zie ze nog zo voor mij,
Die mooie glinsterende oogjes
Zij maakten me blij.
Ze gaven me veel liefde van jou,
Uit je gouden hartje
Je liet me nooit in de kou.
Ik heb zo’n spijt dat ik je heb laten gaan,
Ik heb zo een grote fout gemaakt
Je achtergelaten op de baan.
Hopelijk vergeef je me het ooit,
Ik wil je nog steeds terug
Ookal weet ik dat dat niet zal gebeuren, nooit.
Ik heb je te fel gekwetst,
Dat besef ik wel
Ik hoop dat m’n hartje terug word gemetst.
Ik zou het fijn vinden als jij dat deed,
Het zal wel niet
Maar ik zou het uitroepen met een kreet
Dat ik nog altijd zielsveel van je hou,
En je nooit meer laten staan in de kou.