Er blijft een leegte achter sinds jij vertrok.
Zo'n kille stilte waar ik niet mee kan omgaan
verbijsterd me keer op keer en al is het een gok
als ik zeggen zou dat jij dit ook zou verstaan.
Afscheid nemen van jou is het moeilijkste uit mijn leven
Zo'n afscheid zonder woorden, zonder een lach of een tot ziens.
En al zou ik er echt alles voor geven
om jou nog eens te zien.
Ik weet toch diep vanbinnen dat ik dat niet verdien.
En enkel de tranen die een zee vormen van verdriet
kunnen vertellen wat voor een wonde jij in mijn hart achterliet.
Jij bent meer dan een herinnering;
je lach doet al mijn foto's verbleken
en je ogen schitteren in de schemering.
Een overdosis schuldgevoelens komen nu naar boven,
alsof God me wil doen geloven
dat ik de reden ben van je vertrek.
Dit is een afscheid dat geen wederkeer kent,
waar eerst warmte heerste, blijft nu enkel een onbeschrijfelijke kilte achter.
En enkel een herinnering van al die mooie momenten met jou
doen me beseffen dat ik geen afscheid nemen wou.