Storm op zee
Een helderblauwe hemel, stralende zon
Wij samen, gelukkig op ons eiland van liefde
Maar we bleken niet voor elkaar bestemd,
ons eiland gedoemd te vergaan...
Ik kom terecht in een woeste zee van gevoelens
Schuimkoppen, golven van wel meters hoog
Ik trappel, spartel, doe alles om niet te verdrinken,
om niet op te geven en te verdwijnen in de duisternis...
Ik doe m’n best, tracht vol te houden,
hoewel de storm nog lang niet luwt
Zoek wanhopig naar ons eiland,
wetend dat het niet kan bestaan...
Maar dan verschijnt een figuur in m’n buurt
Even wanhopig spartelend, hoofd nog net boven water
Het besef dat we mekaar niet mogen onderduwen,
in onze verwoede pogingen zelf te overleven...
We moeten elkaar helpen, samen vechten
Voorzichtig trachten samen boven te blijven
Samen wachten op het moment dat de wind weer afneemt,
en er terug zonnestralen aan de hemel verschijnen…
Om met een nieuwe band; samen, maar toch apart,
stilaan weer richting vasteland te zwemmen...
Een vasteland van ware vriendschap, en hernieuwd geluk...