Bekende onbekende
ik vind je soms
in de lade die ik openschuif
donkere lokken als stille getuigen
een achtergelaten haarborstel
vertelt jouw verhaal
van kortdurend geluk
in al zijn werkelijke stilte
ik vind je soms
in zijn droeve ogen
als hij zacht en melancholiek
je wonderlijk leven spiegelt
teder rollen zijn woorden
en ik weet het heel zeker
je werd zo bemind
ik vind je soms
in jouw handschrift
sierlijk en woest op het papier
vol herkenning buig ik diep
en als ik mijn gelaat dan omdraai
zucht hij vol verlangen
zijn gemis pijnlijk tastbaar
ik vind je soms
in de geuren van het huis
waar jouw sterke aanwezigheid
nog immer liefdevol hangt
ik ontdek je op vele plaatsen
en voel de onmiskenbare leegte
die je toch achterliet
wat ik had je
zo vreselijk graag
eens ontmoet
en met je hand
in de mijne
willen vertellen
wees alsjeblieft
niet ongerust
hij doet het goed
*Ode aan Marth*
Albrecht Paul: | Maandag, oktober 28, 2002 12:00 |
"vol herkenning buig ik diep en als ik me dan omdraai zucht hij vol verlangen" Tja... dat zou ik ook doen, want je hebt een leuk kontje. Als je het zó niet bedoelt, dan moet je het zó niet schrijven, Sheena. Verder een prachtig en ontroerend gedicht. |
|
Steven Vermeulen: | Zaterdag, oktober 26, 2002 18:01 |
ik vind me soms terug in die gedichten van jou... |
|
arie: | Vrijdag, oktober 25, 2002 18:50 |
Jouw *Ode aan Mart* toont jou en je warmte... Jouw woorden brengen troost en liefde die hij zo nodig heeft in zijn *volle* leven Liefs Arie |
|
victor ruhlmann: | Donderdag, oktober 24, 2002 23:27 |
Diep is de leegte en de wens deze woorden te veranderen in wat ze vragen.Heel indrukwekkend. | |
Pieps: | Donderdag, oktober 24, 2002 22:13 |
tranen bij het lezen... heb mee ervaren hoe ze steeds weer uit elk laatje tevoorschijn kwam... ze is en zal altijd aan wezig blijven... in harten en herinneringen.. en ja die lieve prammie doet het zeker goed... hij slaat zich er krachtig door heen... een man om trots op te zijn... net als op jou lieve sheen.. je bent een een hoop steun en kracht voor hem... prachtig gedicht lieverd... voor bijde een ontroerde knuffel... liefs pieps |
|
xxx jan xxx: | Donderdag, oktober 24, 2002 19:39 |
Mooi gedichtje sheena... en helemaal niet vaag. Is deze wel van jou? :-) Echt tof! liefs, xxx jan xxx |
|
Iejoor: | Donderdag, oktober 24, 2002 16:11 |
heel mooi sheena... en ook heel ontroerend...sterkte, chiara. |
|
theike: | Donderdag, oktober 24, 2002 14:14 |
nam me halverwege het gedicht al voor een mooie reactie te gaan geven, want beselfte al snel een snaren gedicht te lezen. (note aan mezelf: ziet u wel mensen uitleggen doe je door gedachten in een omgeving te plaatsen) liefs sheena. |
|
Jacobs Ivan: | Donderdag, oktober 24, 2002 12:58 |
prachtig !! | |
michris: | Donderdag, oktober 24, 2002 11:45 |
hoe jij een mens weet te raken en te ontroeren, je bent meer dan bijzonder...ik kan nu nog aleen maar stil zijn... in bewondering voor jou en Pramodah....voor zijn grote verlies dat jij zo groots weet in te vullen.. Liefs, Chris |
|
maneschijn: | Donderdag, oktober 24, 2002 11:29 |
en weer ben ik diep geraakt... ik wéét hoeveel dit zachte, warme gedicht doet met ons liefste prammetje... het zal hem hopelijk wat steun geven in deze dagen... en moest IK dit gedicht geschreven hebben... (kan ik tuurlijk ni, maar beeld het je nu ff in;) )... zou ik er nog iets aan toevoegen... ... hij doet het goed hij heeft je niet vervangen maar heeft nu jouw gelijke er nog bij... heel veel liefs voor jullie allebei... warme knuffel x ma |
|
DrieGeetjes: | Donderdag, oktober 24, 2002 09:48 |
Geen woorden.... Jo. ;o)x |
|
charly: | Donderdag, oktober 24, 2002 09:45 |
.... prachtig |
|
free: | Donderdag, oktober 24, 2002 09:16 |
prachtig sheen...!vindt het een van je mooiste zachtste liefse...heel mooi liefs free |
|
Huting: | Donderdag, oktober 24, 2002 07:11 |
Wat een gedicht, zo vol van emoties, bijna tastbaar. Die persoon moet wel heel bijzonder zijn geweest. Ere aan wie ere toekomt... Liefs, Doortje |
|
blommeke: | Donderdag, oktober 24, 2002 02:35 |
Prachtig Sheen, mijn complimenten als je je zo in iemands gevoel kunt inleven,... Blom |
|
waterval: | Donderdag, oktober 24, 2002 01:04 |
is het al de vierde of de vijfde keer dat ik dit gedicht kom lezen?....ik ben diep ontroerd..... | |
Sheena: | Donderdag, oktober 24, 2002 00:54 |
Haar gedichten kun je hier inderdaad nog vinden voske, goh dat iemand het nog weet ... ze leeft dus toch voort in harten ....Marthe Haesendonckx ...... voor wie wil .... je kunt ze nog vinden hier ... |
|
voske: | Donderdag, oktober 24, 2002 00:43 |
Ik heb haar nooit gekend,wel gelezen en ze schreef prachtige gedichten,net als dit hier.Heel lief van je Sheen. | |
pramodah: | Donderdag, oktober 24, 2002 00:25 |
je weet het al...met veel tranen gelezen...er is er maar een die mij zo goed kent en begrijpt en dat ben jij scheen en ik weet zeker dat jullie goede vriendinnen zouden geworden zijn als je ze ooit had ontmoet........ bedankt voor het prachtgedicht ook in haar naam ............... zilte tranenzoen pramodah |
|
christina: | Donderdag, oktober 24, 2002 00:25 |
prachtige ODE Meermin liefs en stiekem knuffie christa slaap lekker he |
|
wijnand.: | Donderdag, oktober 24, 2002 00:22 |
ontroerend en prachtig | |
Auteur: Brenda | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 24 oktober 2002 | ||
Thema's: |