Tranen druipen van gezichten
Vrouwen en mannen in het zwart
Allen delen dezelfde pijn
Na het verlies van iemand dierbaar
Langzaam lopen ze richting het graf
Eromheen gaan ze staan
Ieder neemt op zijn beurt de woord
Niemand is blij of gezellig
Alleen maar verdriet en tranen
Alsof het de einde is
Het einde van het bestaan
Van een geweldige mens
Maar wat ieder vergeet
Is dat er is ruimte zat
In ons harten is er een speciaal plek
Voor ons herinneringen
Ons liefdes
En
Ons bewondernaars
Wat er ook zal gebeuren
In ons hart is er altijd iets
Daarom hoeven wij niet droevig te zijn
Want die leeft nog in ons door