in de stilte van de nacht,
huilt een vrouw zacht.
om 't verlies van haar kind,
waar ze de rust niet mee vind.
de schuld legt ze al jaren bij haar,
was ze maar op tijd met't eten klaar.
ze heeft ze zelf levenloos gevonden,
sindsdien leeft ze met pijnlijke wonden
de hulpdienst is meteen gekomen,
en hebben haar kind meegenomen.
ze heeft 't nooit meer gezien,
en dacht is dit wat ik verdien?
nu weet ze dat het zo niet is,
maar het is 't pijnlijk gemis.
van geen afscheid,
waar ze zo door lijd.
dit zal steeds aan haar knagen,
tot het einde van haar dagen.
lindav