Je blijft me moed in praten
Als ik huilend voor je sta
Maar hoe je het ook went of keert
Je weet dat ik straks ga
En dan moet ik echt
Zonder jou mezelf zijn
Zoals je hebt uitgelegd
Maar het doet pijn
Waar moet ik dan heen
Zo’n prater ben ik niet
Als wij zwegen, sprak de stilte
Zonder jou
Doet me verdriet
Je blijft me moed in praten
Ook al zie je me nooit meer
Je geeft me nog een keer
Je blik
Vol vertrouwen
En ik
Ik dank je
Dat ik altijd op je kon bouwen