Zomaar weg!
Gisteren hoorde ik je lach,
en vandaag sta ik aan je graf.
Zo plots ben je heen gegaan,
en iedereen is aangedaan.
Ik had nog met je willen praten,
zeggen dat ik van je hou.
Nooit zul je weten,
dat ik je nooit kan vergeten.
Je was zo belangrijk in mijn leven,
dat ik je de mijne wel wil geven.
Je was gister nog aan het werk,
en je was zo sterk.
Er was niks aan de hand,
en nu staat je rouwadvertentie in de krant.
Je was nog te jong,
voor zo'n grote sprong.
Niks is hetzelfde.
ik ben niet meer dezelde.
Alleen zonder jou,
iemand waarvan ik hou.
Ik moet nu verder met me leven,
maar eerst moet ik jou vergeven.
Omdat, je zonder afscheid te nemen
mij een leven zonder jou heb laten waarnemen.