haat mijn ziekte
lachen is een deugd
lachen is een vreugd
huilen doet pijn
huilen moet er ook zijn
maar liefst iets van beide
huilen om te verwerken
huilen als uitlaat van verdriet
lachen om verwerken
lachen om je goed te voelen
maar waarom?
heb ik enkel huilen
maar waarom?
ken ik het lachen niet meer?
Ik haat deze ziekte
ik haat het helemaal
***
Reacties op dit gedicht
| The Wizard Of Lightning: | Zondag, februari 16, 2003 00:43 |
| Wederom, knuff aan dot. --mijn knuffs zijn magie'sch ;)-- Wiz |
|
| Zasan: | Maandag, november 04, 2002 16:56 |
| Laat de zon weer binnen. Mooi gevoelig gedicht. |
|
| Robski: | Dinsdag, september 17, 2002 19:49 |
| Kop op lieverd... over een kleine twee weekjes zal je ergens zijn waar je zeker wel weer even oprecht kan lachen.. Hou je goed.. *knuffffffff* Liefssssss, Rob |
|
| Soledad: | Dinsdag, september 17, 2002 16:13 |
| Zeg lieverd, Hou vol hoor, geloof wat alle mensen al zeiden, en keep strong. Ik weet hoe je je voelt, niet dat je er iets aan hebt, soms is het niet te geloven als mensen zeggen 'het komt goed' maar geef ze een kans, geef ze het voordeel van de twijfel, echt, je bent het waard! En al die lieve vriendinnen en vrienden van je zullen je er doorheen helpen, zekerweten. Sterkte en veel liefs, Chiara. |
|
| Ton Rijkers: | Dinsdag, september 17, 2002 15:09 |
| Hoi Dotje, Soms heeft een mens weleens zo'n herfstige periode in z'n leven waarin er zo heel veel depressies voorkomen dat je het gevoel bekruipt dat het om één grote depressie gaat. En omdat het zo lang duurt voordat hij helemaal overgedreven is heb je het gevoel dat de depressie blijvend is....Maar toch....Na regen komt zonneschijn...en na een depressie komt er weer een tijd van blijdschap,geluk en optimisme. Ik hoop voor jou dat die tijd spoedig zal aanbreken... Groetjes, | |
| Jacobs Ivan: | Dinsdag, september 17, 2002 14:23 |
| veel sterkte mooi geschreven !! | |
| Steven Vermeulen: | Dinsdag, september 17, 2002 09:04 |
| als je even denkt dat alle hoop weg is, dan is daar toch weer het licht van de veilige haven... | |
| bevertje: | Dinsdag, september 17, 2002 07:56 |
| jij zult een echte lach krijgen...!! Daar moet jij aan werken, maar niet alleen, want er zijn genoeg mensen die jou steunen... en als het nodig is kom ik weer ff bij je kniezitten... zeg het maar! Koppie omhoog jij he mutsie! Je bent een lieverd Dotteke!! Knufffffffffffffffffffffffff en heel erg veel liefs en een kusje zotte Naoom |
|
| Ophelia: | Dinsdag, september 17, 2002 07:37 |
| O dotje! Je bent niet alleen! Toen ik me echt rot voelde (en toen stond ik op de rand van leven en dood), kon ik ook alleen maar huilen. Maar héél geleidelijk aan zul je een paar passen opzij kunnen zetten. Steeds verder van de rand. Ik wou dat ik je kon doen lachen. Misschien als je het gevoel hebt dat ik altijd voor je klaarsta. Dotje, het is echt normaal dat je alleen maar kunt huilen. Het is rot! Maar je bent geen uitzondering. Laat de hulp toe in je leven en je zal zien... Je GAAT erdo |
|
| christina: | Dinsdag, september 17, 2002 07:32 |
| hee meisje DOT van me jij gaat weer lachen hoor lieverd geloof me liefs dikke knufffff christa |
|
| waterval: | Dinsdag, september 17, 2002 06:40 |
| héél kleine simpele dingen , een woordje, een schouderklop,....kan een glimlach doen ontstaan,....een voorzichtige vorm van de lach.....probeer maar.....dat is het begin..... mooi en gevoelig gedicht..... |
|
| arie: | Dinsdag, september 17, 2002 00:50 |
| Een blik naar binnen gericht, sluit de deur naar het licht. Een raam met gesloten gordijnen doen het licht verdwijnen. Gooi open die boel en kijk naar het gekrioel dat leven heet...... en kom tot rust... liefs, Arie |
|
| Caroline Maas: | Dinsdag, september 17, 2002 00:15 |
| Ik hoop dat je het lachen zal hervinden lieverd... Sterk verwoord. Emoties zijn immer goede uitlaatkleppen. Je hoeft ze alleen maar te openen... Liefs, Caroline |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dotje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2002 | ||
| Thema's: | ||