Waw, een pracht van een dag zou het worden
’s nachts kon ik nt slapen van ongeduld
een hoop cadeautjes zou ik krijgen
niet van m’n ouders maar wel van m’n pleegouders
voor mij maakte dat nt uit
die ene dag van het jaar kreeg ik dat beetje aandacht
op zondag werd ik negen jaar
m’n pleegmama was naar de bakker
misschien wel om een taart voor mij
nog geen cadeautje gekregen
dat zou nog wel komen
ja, daar was het: mijn eerste verjaardagscadeau
“kom je mee naar m’n kamer? Je pakje ligt er klaar”
huppelend ging ik met hem mee
de zoon van m’n pleegmoeke
ik was zo blij, ik keek rond maar zeg geen cadeau
de deur ging dicht op slot
ik werd op bed geduwd, gestreeld
was dat mijn cadeau?
Nee, het moest nog komen
Hij deed mijn kleren uit
Tastte, likte en zoog overal
Ook zijn kleren gingen uit
Ik mocht eens spelen met zijn paal
Ben je blij klonk het weer
Hij is al groot hé mijn paal
Wel, die mag jij nu kussen
Ik wilde niet en weende, het mag niet
Ik wou roepen maar niemand zou me horen
Een hand op m’n mond en een paal diep in mij
Dat was mijn verjaardagscadeau en zo heb ik er veel gekregen
Van toen af was elke dag was een rotverjaardag