Een bloem is als een mens
bij het ontkiemen is zij broos
klimt zachtjes door de aarde omhoog
neemt de tijd om te ontluiken
zij ontvouwd twijfelend haar blaadjes
steekt een schuchter kopje op
laat haar kleur door een kier ontwaren
daarna komen prachtig de bladeren
ze bloeit volop, ze heeft geen remmen
de natuur is niet te temmen
bij het uitbloeien verstuift ze haar meel
en stilaan worden haar bladeren geel
dan laat ze zich hangen niets meer dat helpt
en in de kortste keren is ze verwelkt
ze snijden ze af en komt bij 't kompost
en zo word haar leven opgelost,
Een mens is als een bloem
bij het verwekken is hij broos
werkt zich naar de baarmoeder omhoog
neemt maanden tijd om te ontwikkelen
komt aarzelend tot leven
doet wankelend zijn eerste pasjes
laat druppelsgewijs zijn willetje voelen
groeit uit tot een prachtig mens
ontplooid zich naar ouders wens
hij trouwt en verlaat het nest
krijgt kinderen, word grijs en vertraagd
hij word ziek en met pijn geplaagd
hij blijft zitten in zijn luie stoel
hij takelt af, niets aan te doen
hij slaapt in en word verast
en zijn as word naar het gras versast,
jenne