Mijn lieve jongen leg je hoofd maar zachtjes neer.
Al doet het mijn hart verschrikkelijk zeer.
Je moet strijden tegen de pijn.
Maar het mocht niet zo zijn.
Je moest het afleggen met de dood.
Ik had je hoofd vast, en hij werd zo zwaar als lood.
Toen wist ik het zeker je was er niet meer.
Daar door doet mijn hard nu zeer.
Een stukje van mijn hard heb je meegenomen.
Ik hoop het ooit nog eens tegen te komen.
Maar ik denk dat jij het voor eeuwig bij je draagt.
En dat de pijn in mijn hart nooit meer weg vaagt.
Vaarwel liefste pony, pony van mijn dromen.
Een goede reis ooit zal alles goed komen?
Veel liefs je bazin voor altijd.