S'morgens heel vroeg wandel ik rustg door mijn tuin, vele zullen het niet begrijpen maar het is mijn grootste fortuin.
Ik geniet van die stilte om me heen, het geeft me een gevoel van innerlijke rust, heel sereen!

De zon die met haar warme stralen pronkt, en met een guitig knipoogje naar de aarde lonkt.
De bloemen die al hun pracht en praal tentoonstellen, de planten die groeien, zelfs die klimop die ik nog moet snoeien.
Het frisse groene gras met glinsterende druppels van ochtenddauw, de lucht zo helder als hemelsblauw!

Zachtjes zet ik mij op een bank aan de rand van de vijver neer, en geniet van die heerlijke sfeer.
Ik hoor het geklater van de waterval, en kijk met een glimlach naar het water dat schitterd als kristal.
Al die vissen die sierlijk heen en weer zwemmen.
Nee, niets kan me op dat ogenblik doen ontstemmen!

Voor even vergeet ik mijn verdriet en zorgen, ik voel me gewoon goed en geborgen.
Op dat moment brengt echt me niets van de wijs.
Ja, mijn tuin, het is mijn persoonlijk paradijs!