Twee Poezen!
We proberen er over te praten met elkaar,
Niet meer blijven hangen bij die ene maar.
Gebruiken elkanders woorden en lippen,
Zodat dat verdriet uit het hart kan glippen.
Geven onze tranen de vrije loop,
Het zal ons geven dat beetje hoop.
We kunnen dan het leven weer aan,
Het is zo kort, daarvoor moet je gaan.
Leven is Liefde en Vertrouwen dat je moet geven,
Eenmaal terug gekregen, je zal er van beven.
Een kracht die we allebei sterk bezitten,
Alleen ligt nu in het hart te pitten.
Op een zeker moment zal het ontwaken,
Worden wakker onder een fluwelen laken.
Geven elkander die beminde zoen,
Daar was het in ons leven om te doen.
Allebei gescheiden van elkander voor een tijd,
Vechten tegen die afschuwelijke eenzaamheid.
Wat zwaar zal wegen maar met een doel,
Iets terug vinden dat hemelse gevoel.
Zittend op de bank is het een groot gemis,
Vooral als je dierbaarste er niet meer is.
Samen zitten we alleen dan ook maar te soezen,
Zij is toch niet alleen, ze heeft gelukkig,
Twee Poezen!