Zo vaak was ik al gekwetst,
Het gebeurde steeds weer,
Ik wou het niet toelaten,
Ik kon het gewoon niet meer,
Een tijdje alleen op deze wereld zijn,
Ja, dat leek me pas fijn,
Niet bang zijn dat je anders bent,
En weten dat niemand je eigenlijk goed kent,
Gewoon vrolijk door het leven gaan,
En niet teveel nadenken over de reden van het bestaan,
Ik had dan ook bijna alle moed opgegeven,
Voor mij viel er niks meer te beleven,
Maar toen kwam jij opeens, uit het niets,
Je gaf me hoop ik wilde weer iets,
Ik kon je altijd alles zeggen,
Zonder veel uit te hoeven leggen,
Ik werd vrolijk, mijn leven had weer zin,
En ik keek heel anders de toekomst in,
Ik wil je bedanken, voor alles wat je hebt gedaan,
Ik hoop dat ik jou ook een keer bij mag staan,
Dus wat er ook gebeuren zal, wat je ook zegt,
Ik blijf je vriend, bij mij kun je altijd terecht……