Een traan valt naar beneden
als ik denk aan het verleden,
een verleden van verdriet en pijn,
die nu bijna voorbij zijn.
Alleen nog dat ene litteken
blijft nog steken
en de vraag: 'Waarom?'
Zo ga je toch niet met mensen om?
6½ jaar hebben ze me gemanipuleerd.
Ik heb er heel veel van geleerd.
Van een hel weer naar boven,
toch bleef ik erin geloven
om er eens van af te komen,
dat is er 12augustus 1970 toch van gekomen.
Ik heb het gehaald,
maar heb er een prijs voor betaald.
Nu heb ik mijn vreiheid, maar ook verdriet,
heimwee dat ik alles en iedereen achterliet
om jou maar nooit tegen tekomen,
je had al m'n zelf vertrouwen afgenomen,
me zo gekrenkt en misbruikt,
me belazerd en tot op de laatste dag gebruikt.
Maar nu een jaar geleden,
heb ik mijn verleden weggereden,
ben ik bijna weer tot mezelf gekomen
en heb weer wat dromen.
Ik probeer het geluk te vinden,
maar heb me voor 32 jaar terug aan iemand weten tebinden.
Door mijn (pleeg)ouders ben ik met beide benen
op de grond blijven staan,
anders was ik nu allang naar de hemel gegaan
maar door mijn (pleeg)ouders en onze lieve HEER
gaf U me de wilskracht en heel veel meer
gaf me weer vertrouwen
om mezelf weer op tebouwen,
mezelf weer te accepteren
en een ander weer te waarderen,
weer genieten van het leven
op zoek naar een ander leven
om weer gelukkig tezijn in mijn hart
en weer geginnen met een nieuwe start
voor een toekomst die nu nog zin heeft,
voor mijn gezin familie en vrienden waar ik nu voor leef
mijn lichaan en geest leven weer,
daarvoor wil ik U van harte bedanken
(pleeg)ouders en onze lieve HEER.