Zandloper
Terwijl het glasheldere zonlicht op de
parelwitte zandkorrels weerkaatst
en elke gedachte aan de nacht
steeds ver weg plaatst
nadert
de
duisternis
sneller dan verwacht
Onvoorbereid in de woestijn
waar elke dag weer dezelfde lijkt
en mijn tranen mijn enige drank zijn
parelwitte zandkorrels weerkaatst
en elke gedachte aan de nacht
steeds ver weg plaatst
nadert
de
duisternis
sneller dan verwacht
Onvoorbereid in de woestijn
waar elke dag weer dezelfde lijkt
en mijn tranen mijn enige drank zijn
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: karatemuisje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||