De trein is gestopt.
De wagons lopen leeg.
De meute zoekt gedwee
de uitgang van het station.
Slechts één man minder
telt mijn arendsoog vandaag.
Hij is er niet meer bij
die met de leder tas.
Hij werd vermoord
door de stress,
onaangekondigd
door zijn rivaal.
Zijn hart gaf de brui,
aan het veel belovende leven.
En zijn niets ontziende concurent
vond hem verslagen in de laatste ronde.
Op zijn begrafenis
stond een andere klaar
om de ongelijke strijd
verder te zetten in de tijd.
Zo draait de wereld
in een visuele cirkel,
het begin en het einde
aan elkaar gebonden