Ik vecht niet meer
ik laat het begaan
anders ga ik wel weer
en zal ik niet lang meer bestaan
De enigen die mij recht houden
zijn men veulen en men vrienden
maar zeg eens waarom zij me niet in de steek laten zouden
als ze me op deze manier vinden
Ik kan niet meer, echt niet
ik word gewoon ziek van wat ik voel
en als je me zo ziet
begrijp je best wat ik bedoel
Ik ga eronder door
en ik ga er niets aan doen
misschien ga ik er later weer voor
maar nu zou ik enkel men tijd verdoen
Roepen en huilen
is het enige wat nog gaat
nergens kan ik me nog schuilen
omdat de geschikte persoon niet eens bestaat