ik schudde mijn hoofd
laat me met rust
ik sprong op
probeerde weg te lopen
te vluchten
ver weg van hem
maar hij nam me hard vast
keek me aan
zijn ogen
hadden nog steeds
die doffe schijn
die me bang maakte
z'n lippen bewogen
maar hij zei niets
de stilte die er was
maakte me moe
ik sloot mijn ogen
probeerde me voor te stellen
wat ik kon doen
als hij me had los gelaten
zou ik vluchten?
net zoals ik het al
mijn hele leven had gedaan?
of zou ik blijven staan
blijven staren
in zijn prachtige ogen
en vergeten
ik wil je alleen maar helpen
fluisterde hij
zachtjes
waarom zou jij me willen helpen?
ik schrok
van de donkere toon
in die vraag en
wenste dat ik
het niet zo gezegd had
ik wilde hem niet kwetsen