ik betrap me er weer op dat ik aan je denk
iets wat ik me voorgenomen had om niet meer te doen
zo snel als jij gekomen was in mijn leven,
zo snel was je ook weer weg toen
ik wou niet eens verliefd je worden
maar het kwam toen je dat liedje voor me zong
ik heb er geen spijt van je het gezegd te hebben
het spijt me wel dat je het om een rede niet aan kon
de gesprekken over de telefoon waren meteen voorbij
je belde niet meer, maar als we elkaar zagen,
kon je tijden naar me staren
waarom dat wel? zit ik me nu af te vragen
je begon onaardig tegen me te doen
terwijl ik je met rust liet
ik liep niet meer achter je aan
omdat je me toch opeens niet meer zag staan
zo dubbel als je lag om een flauwe mop
trek je nu een zure kop
mannen! ik snap niks van jullie
kunnen ze niet 1x duidelijk zijn?