We zijn erg veranderd de laatste tijd.
Ik heb het idee dat je uit mijn handen glijd.
Dat WIJ niet meer zo vanzelf sprekend zijn als toen.
Dat we niet meer bij elkaar kunnen aankloppen voor een knuffel en een zoen.
Het gevoel dat ik een speciale vriendin voor je ben.
Vind ik nu alleen nog maar in je gedichten.
Als ik je bel doe ik pogingen om je echt te bereiken.
Maar je laat niks persoonlijks blijken.
We zijn uit elkaar gegroeit, we hebben ieder een ander leven.
Maar af en toe heb ik je toch nog zo hard nodig om me net even dat enne te geven.
Wat ik eigenlijk gewoon wil zeggen is Meike, ik mis je zo verschrikkelijk.