zielezusje: | Dinsdag, november 19, 2002 13:08 |
Wat raar..... waar is mijn verdomde eerlijkheid gebleven? Heb jij hem gevonden misschien? Carte blanche? ja, met een rouwrandje..... |
|
Ana (stacia): | Dinsdag, augustus 20, 2002 11:09 |
Een mooie, Nena ! | |
Hans Winter: | Donderdag, augustus 15, 2002 13:20 |
nog eens nalezend zie ik dat die tweede strofe wel kan zoals het er staat met de mooie woordspeling van ‘zo juist', tja, wikken en wegen is de mens eigen, groetje, hans |
|
Hans Winter: | Donderdag, augustus 15, 2002 01:54 |
fundamenteel tussen mensen is de bewogenheid, in trilling gebracht worden. de grote moeilijkheid van dichten is niet zozeer het vinden van beelden, maar van het volhouden van je gekozen metafoor. een fundament - een voorwerp - en een slaaf - een persoon - passen niet bij elkaar. een slaaf en een carte blanche juist wel, zij horen bij een zelfde woordendomein. de gelijktijdigheid van pleidooi en twijfel lijkt me een essentieel moment, de spanning daarva |
|
Albrecht Paul: | Woensdag, augustus 14, 2002 11:56 |
Wat rare beelden naast elkaar: fundament en slaaf. Ik zou in het 2e couplet zetten: Carte blanche heeft zij gekregen na overspel-pleidooi ik zie hem wikken en wegen had ze maar gezwegen Ik hoop dat ik daarmee die 'lust' niet te ver doortrek? Dan wordt het een strop... |
|
soesa: | Woensdag, augustus 14, 2002 10:45 |
heel mooi, aangrijpend en mooi dramatisch die eerste strofe, dat vind ik altijd erg mooi! Kus soesa | |
Auteur: nena | ||
Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
Gepubliceerd op: 14 augustus 2002 | ||
Thema's: |