Intense pijn... 11-08-2002
Je belde mij zaterdagnacht,
Je vraagt hoe het gaat en je lacht.
Over mijn wang glijd stiekem een traan,
Waarom bel je mij, wat doe je mij aan?!
We hebben ongeveer een uur gebeld,
Ik zei ja en amen, en jij hebt mij dingen vertelt.
Je hebt me dingen lopen beloven,
Maar hoe ken ik jou in godsnaam nog geloven?
Mijn vertrouwen in jou is helemaal weg,
Dat doet zeer! wat een pech!
Het doet me pijn, als ik jou hoor janken,
Maar het is niet anders, dit heb je aan jezelf te danken.
Je gaf mij zomaar ineens de bons,
Waarom het ging toch goed tussen ons?
Ik dacht dat we voor eeuwig samen zouden zijn,
Ik zag ons later al zitten, genietend van een glas rode wijn.
Je had het over gelukkig zijn, een toekomst voor ons twee,
Maar ipv mij gelukkig maken brak je mn hart in twee.
Ik dacht dat jij de ware voor mij was,
Hoe dacht je dat ik me voelde toen ik DIE email las!!!
Ik kon en kan het niet geloven,
Waarom heb je mij zo bedrogen
Waarom je mij, juist mij, zo moest bedriegen,
En waarom je tegen mij en mn ouders moest liegen.
Ik heb je zo enorm veel van mezelf gegeven,
Mn liefde mn hart, mn stukje trots (lees maagdelijkheid) kortom een stuk van mn leven
Waarom blijf ik op je wachten?
Waarom ben je nog steeds in mijn gedachten?
Waarom kan je mij niet met rust laten,
Ach laat ook maar je hebt het zelf niet eens in de gaten.
Het boeit jou waarschijnlijk niet eens, je feest er lekker op los,
Maar ik zit hier te huilen, ik heb pijn, ik ben de klos!!!
Ik hoop dat je je ontzettend schuldig gaat voelen,
Na gaat denken over wat je hebt gedaan, wakker ligt en urenlang ligt te woelen.
Jij bent degene die ik mis,
Weet je wel dat dat frustrerend is!
Ik deel altijd alles, ik ben een deler,
Maar jij bent en blijft een player.
Ik hoop dat mijn gevoel voor jou snel bedaard,
Want eigenlijk ben je mij niet eens waard.
Maar toch moet ik nog 1 ding van je weten,
Was dit echte liefde, of ben je mij al vergeten