Eigen kracht
Mijn ogen gesloten, mijn hoofd vooroverbuigend.
De herinneringen warrelen door mijn gedachten.
Mijn knieƫn opgetrokken, mijn armen erom heen.
Me afvragend wat ik verder nog kan verwachten.
Zachtjes snikkend, een eenzame traan op mijn wang.
Voelend hoe sterk ik was, totdat jij me verliet.
Langzaam ineen gedoken, mijn hoofd rustend op mijn knie.
Zo kwetsbaar geworden, bevend van verdriet.
Mijn hoofd opheffend, mijn ogen open.
Op me inpratend, wetend dat ik alleen verder zal moeten gaan.
Tranen verdwijnen, een glimlach verschijnt op mijn gezicht.
Zoveel kracht ineens, zodat ik weer stevig in mijn schoenen zal staan.