In juli ben ik naar andorra gegaan,
samen met een "vriendin".
Het enigste dat zij deed was me slaan,
ik denk dat ze meeging tegen haar zin.
Toch heb ik er vrienden voor het leven gevonden,
Vanessa, Maxime en Emilie,
ik wou dat we voor altijd aan elkaar waren gebonden,
want ik denk dat ik ze alle drie super graag zie.
Zo'n vrienden op een llange afstad van thuis,
één spreekt nederlands, de andere 2 frans,
de laaste dag zaten we samen allemaal voor de buis,
Deze raak ik niet kwijt, zonder enige kans.
Emilie, kiki en petit,
zo noemden we elkaar in andorra,
mijn naam was la vache kiri,
kon ik maar bij ze zijn, door een simpele abra cadabra...
(dit is geschreven voor emilie d'hollander, vanessa et maxime melloni. Bedankt voor alles dat jullie hebben gedaan. Merci pour être des bons amis, milles bisous pour vous)