In mijn jonge leven is mij al veel verdriet aangedaan,
ik wou dat alles anders was gegaan.
Maar het moest juist mij overkomen,
en dat heeft mijn leven overgenomen.
Er gaat geen dag voorbij,
dat ik denk; waarom nou zij?
Maar daar zal ik nooit antwoord op krijgen,
daarom denk ik ook vaak, laat ik maar zwijgen.
Vele mensen weten het dan ook niet,
weten niets van mijn verdriet.
Mijn leven gaat verder en dat vind ik helemaal niet fijn,
want ik leef voor altijd met pijn.
Pijn in mijn hart,
en wat ik graag zou willen is een nieuwe start.
Dat mijn leven dan normaal is,
zonder dat ik een dierbaar iemand mis.
Maar daar kan ik slechts van dromen,
Want het is mij nou eenmaal overkomen.
Ik moet er mee leren leven,
ook al moet ik er nog zoveel voor geven.
Het moet,
en hopelijk komt alles op een dag weer goed.