Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaayyyyyyaaaaaaaaaaaaa
oooorrroooooooyyyyoooooooooooooooooo
klinkt gevoelsmatig de stem hoog monotoon
boem booeeeem boem booeeeem boem
aaaaaaaaayyyyyyyaaaaaaaooooooooyyyooo
lalalalaaaaaaaaooooohooooooyooooooaaaaa
de sitar en strijkende stokken op violen
laten de nachtegalen hun keeltjes klinken.
II
Mijn gevoel vervalt in diepe rust
geen mens ervaart de innerlijke schoonheid
van de bewustwording in culturen
diep in mijn hart openen deuren
alsof ik in de straten van Mekka
de koe op mijn knieën aanbid
of dat ik als monnik in Nepal
mijn handtrommeltje beweeg
met evenwichtig innerlijke rust
of dat ik op het vervallen huis in Ankara
mijn innerlijk geluk bezing
over een stad met eeuwige zonnestralen
ik ben vergeten de geweren en bommen
die nu uitsluitend bloemen strooien
op mijn weg in innerlijke schoonheid
ik ben geworden het warme plekje
in de vrieskou op een ijsschots
met een zucht wind uit een accordeon.