We gaan straks zwemmen en ik wil niet
nu zal iedereen wel denken: wat een saaie piet
maar het heeft eigenlijk niet echt met willen te maken, ik durf niet zo goed
ik zal jouw waarschijnlijk zien en dan weet ik echt niet wat ik doen moet
ik denk dat je boos op me bent, dat wordt erg door me gevreest
als het zo is, wat ik goed kan begrijpen, is onze vriendschap er ook geweest
ik snap achteraf ook wel dat het dom is wat ik heb gedaan
nu kijk ik je niet meer aan
ik durf het niet meer, echt niet
het doet me zo'n verdriet
als ik er aan denk dat het nu waarschijnlijk het einde is van onze vriendschap
want, ook al heb je gezegt dat we vrienden blijven, ik snap
dat het erg moeilijk wordt voor ons allebij
en het ligt allemaal aan mij
tenminste, dat gevoel heb ik
en bij jouw heb ik niet zoiets van: ach stik
nee, jij bent echt speciaal
vraag me niet waarom, want dat is een heel verhaal
het is in ieder geval niet om mijn verliefdheid dat je speciaal voor me bent
het is iets waar ik nog altijd niet aan ben gewend
dat ik meestal verliefd op jongens wordt, als ze aardig voor me zijn
en dat doet best wel pijn
want ik ben al eerder onmogelijk (dat was nog veel onmogelijker) verliefd geweest
en nu is het ook zo, dus verliefdheid wordt, sinds nu, door mij gevreest
hoewel het misschien niet zo lijkt
heb ik erge spijt
ik hoop dat je het me vergeeft
ik heb de afgelopen week namelijk al iets nieuws beleeft
voor het eerst liefdesverdriet
nou, dat wil niemand, jij ook niet
het doet namelijk nogal pijn
en dat is natuurlijk niet fijn
nu is een vriend verliezen voor mij niet nieuw meer
maar dat wil ik niet nog een keer
dat heb ik afgelopen jaar al veel te vaak meegemaakt
en als het nou weer gebeurt worden er heel wat zuchten door mij geslaakt
en er zullen ook heel wat tranen komen uit mijn ogen
want op het gebied van vriendschap ben ik best gevoelig, dat is niet gelogen
ik wil je niet kwijt als vriend
al is het misschien het enige wat ik heb verdient