Mijn engel
waarom werd je zo plots van me weggerukt?
waarom mogen we nu niet meer samen lachen?
waarom mogen we nu niet meer samen praten?
waarom blijf ik achter met zoveel
onbeantwoorde vragen?
waarom wordt de wonde in mijn hart
niet geheeld?
Je liet me achter tussen zovele vragen.
Geen woorden kunnen omschrijven hoeveel
ik van je hou, geen tranen kunnen laten zien
hoeveel het pijn doet, niemand kan me begrijpen,
niemand begrijpt wat ik voel.
Ik weet dat je daar ergens op me wacht,
wachten op de dag dat we weer allen
samen zijn.
Dit mocht niet gebeuren, maar daarvoor is het nu
te laat, ik kan het enkel maar aanvaarden, maar
daarvoor is het nog te vroeg.
Wat mis ik je hier rondom mij...
Mijn engel, mijn tante, wat heb ik van je gehouden
en wat zal ik ook altijd van je blijven houden.